در طول سنتز پپتید، مقداری نمک باید اضافه شود.اما انواع مختلفی از نمک وجود دارد و انواع مختلف نمک پپتیدهای متفاوتی را می سازند و تأثیر آن یکسان نیست.بنابراین امروزه ما عمدتاً نوع مناسب نمک پپتیدی را در سنتز پپتید انتخاب می کنیم.
1. تری فلورواستات (TFA): این نمکی است که معمولاً در محصولات پپتیدی استفاده می شود، اما به دلیل سمیت زیستی تری فلورواستات در برخی آزمایشات باید از آن اجتناب شود.به عنوان مثال، آزمایشات سلولی.
2. استات (AC): سمیت زیستی اسید استیک بسیار کمتر از اسید تری فلورواستیک است، بنابراین بیشتر پپتیدهای دارویی و آرایشی از استات استفاده می کنند، اما برخی از محصولات دارای استات ناپایدار هستند، بنابراین پایداری توالی نیز باید در نظر گرفته شود.استات برای اکثر آزمایشات سلولی انتخاب شد.
3. اسید کلریدریک (HCL): این نمک به ندرت انتخاب می شود و فقط برخی از توالی ها از اسید کلریدریک برای اهداف خاص استفاده می کنند.
4. نمک آمونیوم (NH4+): این نمک به طور جدی بر حلالیت و پایداری محصول تأثیر می گذارد، باید به ترتیب انتخاب شود.
5. نمک سدیم (NA+): به طور کلی بر پایداری و حلالیت محصول تأثیر می گذارد.
6. پاموئیکاسید: این نمک اغلب در داروهای پپتیدی برای ساخت عوامل با رهش پایدار استفاده می شود.
7. سیتریک اسید: این نمک سمیت فیزیولوژیکی نسبتا کمی دارد، اما تهیه آن بسیار پیچیده است، بنابراین فرآیند تولید باید به صورت متوالی و جداگانه توسعه یابد.
8. سالیسیلیک اسید: سالیسیلات می تواند بر پایداری محصولات پپتیدی تأثیر بگذارد، بنابراین به ندرت استفاده می شود.
موارد فوق چندین نوع نمک پپتیدی هستند و همچنین باید با توجه به ویژگی های نمک های مختلف در استفاده واقعی انتخاب کنیم.
زمان ارسال: ژوئن-16-2023